Wpisy
Uniwersalność naczyń emaliowanych.
Indukcja, zapiekanie w garnkach emaliowanych. Co nietypowego można w nich przygotować?
Dlaczego garnki emaliowane przeżywają swój renesans i są tak popularne na całym świecie? Na pewno są idealne dla alergików ponieważ nie zawierają niklu, ale czy tylko o to chodzi? – Nie, nie tylko.
Coraz więcej osób stawia na emalię, ponieważ naczynia emaliowane są uniwersalne. Można w nich przygotowywać potrawy w różny sposób, na wszystkich rodzajach kuchenek, a nawet w piekarniku.
Emalia na wszystkie rodzaje kuchenek
-
Idealne na indukcję
Rosnąca popularność płyt indukcyjnych skłania ludzi do postawienia sobie pytania, czy wykonywane od pokoleń podobną techniką garnki emaliowane można używać na nowoczesnych kuchenkach indukcyjnych. Odpowiedź jest jednoznaczna – tak, można. Korpus garnka emaliowanego jest wykonany ze stali węglowej, więc naczynie ma doskonałe właściwości ferromagnetyczne nie tylko na dnie, ale i na całej powierzchni. Garnki emaliowane są przy tym dosyć ciężkie i mają zupełnie płaskie, gładkie dno, które idealnie przylega do podłoża. Nie potrzebują żadnych dodatkowych dysków ani nakładek, aby doskonale łapać pole płyty indukcyjnej.
-
Nie przebarwiają się od ognia na kuchenkach gazowych
Garnki emaliowane od pokoleń świetnie sprawdzają się na kuchenkach gazowych. Nie przebarwiają się od ognia, a ich gładką, szklistą powierzchnię łatwo jest umyć nawet jeśli przypalą się na niej zacieki z potraw.
-
Bardzo dobrze rozprowadzają ciepło, również na kuchenkach elektrycznych
Garnek emaliowany nagrzewa się do wysokich temperatur. Dzięki swej konstrukcji idealnie i równomiernie rozprowadza ciepło, a po zdjęciu z kuchenki bardzo długo utrzymuje temperaturę dlatego bardzo dobrze sprawdza się również na klasycznych kuchenkach elektrycznych.
-
Piekarnik
Garnki emaliowane (bez pokryw) można również wstawiać do piekarnika i zapiekać w nich potrawy.
Uniwersalne naczynia emaliowane
-
Gotowanie
Naczynia emaliowane w kontakcie z żywnością nie wydzielają alergenów, ponieważ nie zawierają niklu, a powłoka nie wchodzi w reakcje z pożywieniem. Dlatego są idealne do gotowania wszelkiego rodzaju potraw, również tych bardzo kwaśnych lub ostrych. Nawet garnki okuwane nie zmieniają smaku produktów spożywczych, bo niewielka ilość stali nierdzewnej na brzegach, nie ma bezpośredniego kontaktu z żywnością. Dlatego bigos czy kapuśniak najlepiej przyrządzić w garnku emaliowanym, a i smakosze rosołu wybierają emalię do jego przyrządzenia.
-
Duszenie i zapiekanie w tym samym naczyniu
W jednym garnku emaliowanym, bez konieczności mycia lub wymiany naczynia między procesami, można poddusić np. mięso lub ryby w bulionie, a następnie przełożyć naczynie do piekarnika i zapiec potrawę. Garnek emaliowany bez szklanej pokrywy i okuć jest bowiem zbudowany tak samo, jak brytfanna emaliowana lub emaliowane formy do zapiekania. Zaoszczędzimy w ten sposób czas i wodę (którą zużylibyśmy na mycie dodatkowego naczynia).
-
Marynowanie
Garnki emaliowane nie wydzielają alergenów i nie wchodzą w reakcje chemiczne nawet przy długotrwałym kontakcie z żywnością, więc można w nich marynować produkty spożywcze przed ostatecznym przyrządzeniem, aby uzyskały odpowiedni smak, aromat i konsystencję. Bez przeszkód można je również wstawiać do lodówki. Należy tylko unikać szoku termicznego – po wyjęciu garnka z lodówki, a przed postawieniem na kuchenkę, lepiej poczekać chwilę na wyrównanie się temperatur.
-
Przechowywanie
Garnki emaliowane to świetne naczynia również do przechowywania. Potrawy ugotowane, a następnie przechowywane w tym samym garnku, nie nabiorą metalicznego posmaku i niekorzystnego aromatu. Emalia nie ma też wpływu na walory zdrowotne potraw, bez względu na temperaturę.
Podawanie – długo trzymają ciepło i są stylowe
W garnkach emaliowanych nie tylko poddusisz, zapieczesz i przechowasz w lodówce potrawę, ale także podasz ją na stół. Garnki emaliowane rozgrzewają się trochę wolniej niż te wykonane z aluminium czy ze stali nierdzewnej, ale za to do bardzo wysokich temperatur i długo utrzymują ciepło, co jest niezmiernie ważne, jeśli chcemy niespiesznie pobiesiadować przy ciepłej strawie. Jeśli zamierzamy postawić garnek emaliowany na stole, należy tylko pamiętać o łapkach lub rękawicach kuchennych i podkładkach.
Garnki emaliowane mają też niepowtarzalny urok. Wyobraźmy sobie, jak uroczo będzie wyglądał stół okryty obrusem w kratkę, na którego środku stoi ulubiona, pachnąca i gorąca potrawa w pastelowym rondelku z drewnianą deską jako podkładką. Mniam!
Różne style i we wszystkich kolorach tęczy – ogromny wybór garnków emaliowanych
Garnki emaliowane kojarzą się głównie ze stylem rustykalnym, swojskim, ale emalia pasuje dosłownie do każdego stylu. Wybór fasonów, kolorów i zdobień jest tak ogromny, że i mieszkaniec wiejskiego, drewnianego domku i miłośnik surowych, nowoczesnych loftów znajdzie garnki odpowiednie dla siebie.
Jeśli marzy nam się kuchnia w stylu prowansalskim, to na pewno na jej wyposażeniu powinny znaleźć się pastelowe garnki emaliowane o klasycznym fasonie oraz inne akcesoria pokryte emalią, takie jak durszlaki, miski czy chochle. W kuchni pełnej ziół i warzyw wspaniale zaprezentują się garnki z warzywnymi dekoracjami.
Minimalistom i miłośnikom nowoczesnych stylów spodobają się garnki z okuciami i szklanymi pokrywami, w stonowanych kolorach, z linii Balbina. Do kuchni pełnych gładkich, lśniących powierzchni i błyszczących akcesoriów idealnie pasuje zestaw grafitowych garnków emaliowanych Izydor o lustrzanym wykończeniu, który doskonale zaprezentuje się również w lofcie. Czarno-białe garnki o prostym fasonie, z motywującymi napisami, klasyczne, a jednak świeże i przykuwające oko będą pasowały niemal do każdej kuchni.
Garnkom z uszkodzoną powłoką emaliowaną można dać drugie życie. Naczynia te będą na przykład doskonałą osłonką doniczki, pasującą do wnętrz urządzonych w stylu schabby chic.
Potrawy, które w całości przyrządzisz, podasz i przechowasz w emalii
Są potrawy, do których przyrządzenia, podania i przechowywania trzeba by było użyć kilku różnych naczyń, gdyby nie emalia. Garnek emaliowany odpowiedniej wielkości wystarczy tylko jeden, aby zapiec, podgotować, podać na stół i przechować w lodówce:
-
Kurczaka po góralsku
Podudzia kurczaka przyrządzanego po góralsku marynuje się, a następnie układa w naczyniu żaroodpornym na kwaśnej kapuście i zapieka w piekarniku. Już marynować możemy w emaliowanym rondlu lub (w większych ilościach) w brytfannie, a następnie w tym samym garnku zapiec mięso w piekarniku. Mięso zapiekane z kwaśnymi produktami jest mniej kruche, ale jest i na to sposób. Wystarczy, że po wyjęciu z piekarnika doleje się do niego wody lub bulionu i delikatnie podpróży. Ponieważ garnki emaliowane można używać na wszystkich rodzajach kuchenek, na tym etapie nie musimy zmieniać naczynia. Gotowego kurczaka w tym samym garnku emaliowanym postawimy na desce lub podkładce na stole, a – mimo że potrawa jest kwaśna – resztę przechowamy w lodówce.
-
Zapiekanki ziemniaczane
Ziemniaki gotujemy w wodzie, następnie odcedzimy. Kolejno kroimy w talarki i dodajemy nieco kminku, startego sera i innych, ulubionych składników do tego samego garnka. Wstawiamy do piekarnika i zapiekamy. Zapiekankę także można podać i przechować w garnku emaliowanym.
-
Ryż z jabłkami
Podobnie jest z ryżem zapiekanym z jabłkami. Do ugotowanego i odcedzonego ryżu wystarczy dodać starte jabłko, przyprawić i wstawić na chwilę do piekarnika. W tym wypadku kwas z jabłek również nie przeszkadza w przechowywaniu potrawy w garnku.
Naczynia emaliowane są uniwersalne nie tylko pod względem użyteczności, ale i stylu. Zachowując kilka podstawowych zasad ich użytkowania, będziemy się cieszyć garnkami, które spełnią również funkcję naczyń do zapiekania, misek do podawania potraw i pojemników do przechowywania w lodówce nadwyżek jedzenia.
Klasyka kuchni polskiej: rosół. Jak i w czym przygotować.
Rosół to jedno z najbardziej znanych dań kuchni polskiej. Receptura na niego zamieszczona jest w pierwszej polskiej książce kucharskiej – z XVII wieku – Compendium Ferculorum, ale znany był już znacznie wcześniej. Nazwa pochodzi od słowa „sól”. Przed wiekami mięso konserwowano bowiem w soli, a następnie suszono. Aby coś z niego przyrządzić, należało najpierw wymoczyć je w wodzie, czyli „rozsolić”. Z czasem, dla dodania smaku, do wymoczonego i podgotowywanego mięsa zaczęto dodawać warzywa oraz przeróżne przyprawy i w ten sposób powstała nasza narodowa potrawa.
Ponieważ rosół jest doskonałym nośnikiem smaków i aromatów, używa się go również jako bazy do sosów, zup, a także do podlewania duszonych potraw. Pomidorowa, ogórkowa czy zupa warzywna najlepiej smakują ugotowane na rosole lub, ściślej mówiąc, na bulionie – odcedzonym i odtłuszczonym wywarze z mięsa.
Podstawą rosołu jest „materyja mięśna, wołowa lub cielęca”, czyli „zwierzyny wszystkie”, jak pisał Stanisław Czerniecki, autor Compendium Ferculorum. Rosół gotowano zatem również z mięsa ptactwa dzikiego i hodowlanego. Dziś gotowany jest najczęściej z kury, a podawany z makaronem, choć do łask powracają kaczki, indyki i wołowina.
Jakie mięso na rosół?
Rosół możemy przyrządzić właściwie z każdego mięsa, nawet rybiego. Ile rodzajów mięsa, tyle smaków rosołu. Do każdego z nich dodaje się nieco inny zestaw przypraw. Odrobina ziela angielskiego i liścia laurowego uszlachetni smak rosołu wołowego, pietruszka i koper to idealne dodatki do rosołu drobiowego. Z kaczki i indyka będzie słodkawy, a do rosołu z baraniny trzeba tak dobrać przyprawy, aby pozbyć się jej charakterystycznego, niezbyt pożądanego „smaczku”.
Rosół w kuchni polskiej to najczęściej wywar z:
- kury
- kaczki
- gęsi
- indyka
- wołowiny lub cielęciny
- królika
- baraniny lub jagnięciny
- ptactwa dzikiego: perliczek, bażantów, kuropatw, gołębi i jarząbków
- ryb, głównie z węgorza.
Rosołem polskim nazywano także kaszanat, czyli marynatę z octu piwnego i wody do gotowania ryb. Wywar można ugotować również z kości pozostałych po odkrojeniu mięsa.
Do jakiej wody wkładamy mięso na rosół? Ogólne zasady przyrządzania rosołu.
Gotowanie rosołu jest dziecinnie proste, wymaga tylko nieco cierpliwości. Większość książek kucharskich zaleca zalanie ułożonego w garnku mięsa zimną wodą, jednak są i zwolennicy wkładania mięsa do wrzątku. Zasada jest jednak taka, że jeśli zależy nam na idealnym rosole, mięso należy zalać zimną wodą. Wtedy najlepsze smaki będą powoli uwalniać się do wody, a rosół będzie klarowny, bo szumowiny ze ściętego białka będą łatwiejsze do usunięcia. Jeśli jednak główną potrawą ma być gotowane mięso, a wywar z niego użyty zostanie jako baza do sosu, wtedy najlepiej włożyć je do wrzącej wody. Białko zetnie się szybko, a większość cennych składników odżywczych zostanie w mięsie. Szumowiny z tak gotowanego rosołu będą drobniejsze i trudniejsze do usunięcia, jednak w przypadku, gdy rosół będzie tylko bazą, nie ma to większego znaczenia.
Dziś, mniej więcej po godzinie gotowania samego mięsa na małym ogniu (tak, żeby w garnku jedynie delikatnie bulgotało), dodaje się włoszczyznę i przyprawy. Jeszcze przed ich wrzuceniem do garnka, należy co pewien czas, delikatnie zbierać szumowiny, aby rosół był klarowny i zachęcająco złocisty. Mięso, warzywa i przyprawy powinny gotować się kolejną godzinę. Najlepiej jest osolić rosół pół godziny przed końcem gotowania – wtedy łatwiej ocenić, ile soli potrzeba dla podkreślenia smaku.
Po zestawieniu garnka z gorącym rosołem z kuchenki wyjmujemy rozgotowane warzywa (zostawiamy tylko marchewkę), dorzucamy świeżej, mrożonej lub suszonej natki pietruszki i pyszny rosół jest gotowy.
Jeśli rosół, to tylko z garnka emaliowanego!
W przygotowywaniu dań kuchni polskiej świetnie sprawdzają się garnki emaliowane. Występują one w przeróżnych rozmiarach, również w bardzo dużych, a takie potrzebne są do gotowania bigosu, powideł czy rosołu właśnie.
Rosół to tradycyjne, polskie danie, a garnki emaliowane w polskiej kuchni mają równie bogatą tradycję. Smakosze uważają, że rosół najlepiej smakuje z emalii, co można wytłumaczyć jej właściwościami technicznymi. Emalia może być podgrzewana do wysokiej temperatury i można gotować w niej bardzo długo. Ponadto nie wchodzi w reakcje nawet z ostrymi przyprawami. Naczynia emaliowane równomiernie odprowadzają ciepło, więc można spokojnie zostawić delikatnie bulgoczący rosół na kuchence, a nic się nie przypali.
Cienka warstwa szkła, jaką jest emalia, daje nieograniczone możliwości zdobnicze, więc do gotowania swojskiego rosołu zachęcają nas równie swojskie dekoracje na garnkach.
Naczynia można używać na wszystkich rodzajach kuchenek, garnki emaliowane z kogucikiem czy kurką, ze względu na dużą pojemność, można wykorzystać również do gotowania innych dań jednogarnkowych oraz do wekowania lub wyparzania słoików.
Czy rosół jest zdrowy?
Rosół jest tłusty, jednak tłuszcze są niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania organizmu, do przyswojenia się witamin z grup A, D, E i K. Biorą udział w produkcji hormonów odpowiedzialnych m. in. za skurcze mięśni i hamowanie wydzielania soków żołądkowych. Dostarczają energię, a ich wykluczenie z diety prowadzi do niewłaściwego metabolizmu.
Jest polecany kobietom po porodzie, sportowcom po intensywnych treningach, osobom chorym i osłabionym, bowiem dostarcza energię i witaminy w najlepiej przyswajalnej postaci, wspomagając regenerowanie się organizmu.
Co zrobić, gdy rosół jest za tłusty?
Jeśli mimo wszystko rosół wyjdzie zbyt tłusty, można go odtłuścić domowymi sposobami, np.:
- gdy masz więcej czasu, wystarczy, że schłodzisz rosół; po wystygnięciu zupy włóż ją na około 1,5 godziny do lodówki, a z łatwością pozbędziesz się nadmiaru tłuszczu, który się zetnie; wystarczy zebrać go z powierzchni zupy szumówką;
- skutecznie zbierzesz tłuszcz za pomocą kostek lodu zawiniętych w gazę; lód zanurzony delikatnie w zupie przyciągnie tłuszcz, a gaza go wchłonie;
- można też położyć na powierzchni zupy papierowy ręcznik kuchenny i zebrać go szumówką zaraz, gdy nasiąknie;
- wygodnie jest też przelać rosół przez sitko lub durszlak wyłożone ręcznikiem kuchennym.
Z czym podajemy?
Siedemnastowieczny rosół serwowano nie tylko z makaronem, polskim lub włoskim, ale też z pulpecikami (figatellami), grzankami, szczawiem, a nawet z agrestem. Do dziś przetrwała tradycja podawania z dodatkami, takimi jak:
– makaron typu nitki
– makaron typu wstążki (tagliatelle)
– makaron domowej roboty
– lane kluski
– grzanki
– ziemniaki
– placki (podpłomyki)
– kluski wątrobiane (popularne na Śląsku Cieszyńskim).
Niezależnie od tego, z jakiego mięsa gotowany, jak przyprawiany i z czym podawany, rosół jest bardzo zdrowy, a najlepiej smakuje ugotowany w garnku emaliowanym. Jeśli tradycyjne potrawy, to tylko w garnkach o bogatej tradycji!
Rodzinne gotowanie – pomysł na kreatywną zabawę w kuchni
Wspólne, rodzinne gotowanie to oryginalny sposób na wspólną zabawę i naukę z naszymi dziećmi. Lubimy gotować w asyście małych pomocników i przyglądać się wspólnej rodzinnej pracy w kuchni. To tu małe i duże dłonie wspólnie zagniatają ciasto, znad parujących garnków toczą się rozmowy na różne tematy, a dzieci kłócą się kto wyliże miskę po cieście.